Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Τραγούδησαν τα «Ρουσάλια» στον Δήμαρχο Μεγαρέων


Ομάδες νέων βγήκαν την Δευτέρα του Πάσχα στους δρόμους της πόλης των Μεγάρων και με συνοδεία νταουλιού και πίπιζας τραγούδησαν τα «Ρουσάλια».
Το έθιμο έρχεται από πολύ παλιά ενώ η νεοελληνική εκδοχή του έχει συνδεθεί με την οργάνωση της επανάστασης του 1821 και της συλλογής χρημάτων για την χρηματοδότησή της.




Οι νέοι των Μεγάρων επισκέφθηκαν και τον Δήμαρχο, στην πόρτα του σπιτιού του, ο οποίος τους υποδέχθηκε, με την σύζυγο και την οιγογένειά του, και πρόσφερε κεράσματα.
 Μετά το τέλος των επισκέψεων ο κ. Ιωάννης Μαρινάκης εξέφρασε τα συγχαρητήρια και τους επαίνους του προς τους νέους, είτε μέλη οργανωμένων πολιτιστικών συλλόγων είτε ανεξάρτητους, οι οποίοι με διάθεση και χαμόγελο τηρούν το έθιμο και την παράδοση.

Τι είναι η κρίση; Και πώς γλιτώνουμε;

Δ. Καλιαμπάκος
 «Το κεφάλαιο τρομάζει όταν έλθει αντιμέτωπο με την ανυπαρξία κερδών, όπως ακριβώς τρομάζει η Φύση μπροστά στο κενό. Με την προοπτική κάποιων κερδών ξυπνάει από το λήθαργό του, με κέρδος 20% ζωντανεύει, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% λειώνει κάτω από το πόδι του όλους τους ανθρώπινους νόμους και με 300% δεν υπάρχει εγκληματική ενέργεια που να μην ρισκάρει – ακόμη και με τον κίνδυνο να οδηγηθεί στην γκιλοτίνα.»
Κ. Μάρξ – «Κεφάλαιο»
Δεν είναι άδικα ένα από τα πλέον δημοφιλή «τσιτάτα» του Μαρξ. Περιγράφει με εξαιρετική σαφήνεια  τη συμπεριφορά του κεφαλαίου. Αυτό που είναι πράγματι θαυμαστό είναι η διαχρονική του αξία. Σχεδόν εκατόν πενήντα χρόνια μετά, ακόμα και τα ποσοστά που αναφέρονται είναι πολύ κοντά στη σημερινή πραγματικότητα. Το απόσπασμα αυτό είναι πολύ χρήσιμο για να υπενθυμίζει ότι δεν υπάρχουν όρια (θεσμικά ή ακόμη και ηθικά) που θα μπορούσαν να συγκρατήσουν τη δράση του κεφαλαίου εντός «κάποιων εύλογων πλαισίων». Αλλά στο άρθρο αυτό θα μιλήσουμε πιο αναλυτικά για την πρώτη πρόταση του αποσπάσματος.  Την κρίση, τον πανικό που προκαλεί, τις συνέπειες που έχει.
Θα προσπαθήσω να περιγράψω τις αιτίες τις κρίσεις με τρόπο απλό, χωρίς υπερβολικές πληροφορίες  που αντί να φωτίζουν μπερδεύουν τα πράγματα.
 Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.