Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Τέλος εποχής για το συντριβάνι


Τίτλοι τέλους για το περιβόητο καλλιτέχνημα της πλατείας Λιτάρα.
Το έργο πραγματοποιήθηκε κατά την πρώτη θητεία του Δ. Στρατιώτη (1999-2002) και μετά απο διάφορς φάσεις, έφτασε στο φινάλε.
Η σημερινή Μαρινάκη αποφάσισε να "τελειώσει" τη θητεία του έργου αυτού θεωρώντας το μη λειτουργικό.
Έτσι η  "κρεμάλα" έφυγε για να δώσει τη θέση της σε πράσινο, αφού έτσι κι αλλιώς δεν πρόσφερε τίποτα απ' αυτό για το οποίο κατασκευάστηκε.
Έφτιαξαν συντριβάνι χωρίς σωλήνα απορροής, με αποτέλεσμα τα συσσωρεύονται βρωμόνερα με κάθε λογής σκουπίδι που εναπόθεταν ασυνείδητοι.
Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ πεταμένα ακόμα μια φορά!

Ας αφήσουμε το νέο να γεννηθεί

Του Ιωάννη Τσουκαλά
ευρωβουλευτή

Οι σημερινές πολιτικές εξελίξεις με υποχρεώνουν να δημοσιοποιήσω με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την αγωνία και τις προτάσεις μου για την αποτροπή μιας μείζονος κοινωνικής και εθνικής περιπέτειας. Η θέση μου εδράζεται στις παρακάτω παρατηρήσεις:
1. Το πολιτικό μας σύστημα αποδεικνύεται καθημερινά όλο και πιο ανίκανο να διαχειριστεί τη δημοσιονομική κρίση που το ίδιο εξέθρεψε, αφήνοντάς την να εξελιχθεί σε κρίση δανεισμού/ χρέους και σε υπαρξιακό πρόβλημα.

«Είμαστε η Ευρωπαϊκή Αριστερά της Ευθύνης»


Ο Βουλευτής Αττικής της Δημοκρατικής Αριστεράς, Βασίλης Οικονόμου, δήλωσε στη ΝΕΤ:

«Η χώρα περνάει δύσκολες ώρες και το μέλλον μας είναι αβέβαιο. Βλέπουμε πολιτικές δυνάμεις ανεύθυνα να υπολογίζουν το κομματικό τους συμφέρον και να δημιουργούν ακόμα πιο καταστροφικές συνθήκες ακυβερνησίας. Η Δημοκρατική Αριστερά και ο Φώτης Κουβέλης είναι η μόνη πολιτική δύναμη που στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και προτείνει ρεαλιστικές διεξόδους στον ελληνικό λαό. Απέναντι στους συμβιβασμούς των μνημονίων και στους λαϊκιστές της αβεβαιότητας αντιπαραβάλλουμε την Ευρωπαϊκή Αριστερά της Ευθύνης. Ζητάμε την στήριξη του ελληνικού λαού για την σταδιακή απαγκίστρωση από το Μνημόνιο και την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη».

Το πρωτοσέλιδο της ΑΠΟΨΗΣ (17-5-2012)


Στη Σπιναλόγκα του ευρώ, αλλά… «με όρους αξιοπρέπειας»!

Φλώρα Παπαδέδε
Μια βδομάδα μετά τις εκλογές, όπου ο λαός απαίτησε την άμεση ανατροπή των μνημονίων, η συνέντευξη του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Γ. Δραγασάκη (ΤΟ ΒΗΜΑ, 13.5.2012), με ένα μόνο τρόπο μπορεί δυστυχώς να ερμηνευθεί: ως νέου τύπου «εγγυητική επιστολή» προς την τρόικα… Διαβεβαιώνει ότι δεν θα θιχτεί κανένας από τους βασικούς πυλώνες της χρεοκρατίας και των «δεσμεύσεων» προς τους τοκογλύφους που έχουν επιβληθεί στη χώρα.
 

Το ΠΑΣΟΚ, και όμως, είναι εδώ (Γιατί αυτή η χώρα είναι και θα είναι ΠΑΣΟΚ)

Εμφανίστηκε μία ημέρα ξαφνικά στη συντηρητική Ελλάδα με το σάπιο κομματικό και πολιτικό σύστημα ο Α.. Ήρθε σωτήρας σε μία χώρα, την οποία βασάνιζε η δεξιά (που και αυτή κάποτε ως δημοκράτης σωτήρας είχε έρθει). Ηγέτης. Μεγάλος ηγέτης ο Α. Πήρε μαζί του το λαό, του έταξε ότι θα τον κάνει εξουσία: «Ο λαός στην εξουσία». «Ήρθε η ώρα της αριστεράς», «οι έχοντες να πληρώσουν», «έξω από την Ε.Ε.», «έξω από τις τυραννικές συμβάσεις», «Ε.Ο.Κ. και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Μέρκελ, Σαρκοζί υπάλληλοι των τραπεζικών» και άλλα τέτοια νόστιμα.

Ο Α. αντιμετωπίστηκε ως απειλή από τα μέσα γιατί οι ήδη βολεμένοι δεν ήθελαν τώρα ξαφνικά, άλλοι, νεοφερμένοι να πάρουν τις καρέκλες τους. Και πλανήθηκε πάνω από την Ελλάδα η κομμουνιστική απειλή. Δεν μάσησε όμως ο λαός. Τον ψήφισε. Ξεπούλησε από ελπίδα ο Α.

Είμαι ΑΝΤΑΡΣΥΑ και θα ξαναψηφίσω ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Σοφία Στεφανίδου
Πολύ πριν τις εκλογές ο λαός    στους αγώνες του, στις μεγαλειώδεις απεργίες του, στις πλατείες, καταδίκασε  τα κόμματα που από θέσεις κυβερνητικής διαχείρισης προώθησαν τα μνημόνια και την επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα. Ο λαός δεν υπέκυψε στους φόβους και τους εκβιασμούς, δεν αποδέχτηκε το «μονόδρομο» της φτώχειας, των απολύσεων, της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας  και της εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας.
Βέβαια, ο λαός ψήφισε  για μια άμεση λύση, για μια εφικτή-υλική ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων από την εφιαλτική κατάσταση. Έτσι, ένα κομμάτι του λαού ανάθεσε σε κάποιους -στην αριστερή κυβέρνηση που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ, στους «μπρατσωμένους» της Χρυσής Αυγής κ.λπ.- να «κάνουν τη δουλειά» για λογαριασμό των λαϊκών μαζών, ιδιαίτερα, όταν νιώθει ότι οι αγώνες μέσα στα σωματεία του, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες του, οι πλατείες δε το κατάφεραν.
Μπορεί, όμως, να ακυρωθεί το μνημόνιο, χωρίς έξοδο από ευρώ και ευρώ, χωρίς αμφισβήτηση του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας του ευρώ; Προσπαθώντας να λύσουμε αυτή την περίεργη εξίσωση παραθέτω τα παρακάτω στοιχεία :

Μέσα στο κύμα της ελπίδας, κόντρα στο ρεύμα της ενσωμάτωσης

Παναγιώτης Μαυροειδής

Είναι  να μην  χαίρεται κανείς  όταν βλέπει τη Λαγκάρντ ή τον Σόϊμπλε να κάνουν κάθε λίγο δηλώσεις πανικού, για τους τριγμούς στην ευρωζώνη, αν  τυχόν ‘’ξεφύγει η κατάσταση στην Ελλάδα’’; Ακόμη κουδουνίζουν στα αυτιά μας οι έμπλεες ‘’ υπευθυνότητας’’ εκκλήσεις στη φάση των διερευνητικών για σχηματισμό κυβέρνησης με βασικό κριτήριο την μη αμφισβήτηση της ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Αλλά και να βλέπεις ένα καταγέλαστο Βενιζέλο και ένα ζεματισμένο καταλλήλως Σαμαρά, να ξιφουλκούν κατά των (ανύπαρκτων) κομμουνιστικών κινδύνων, είναι μια κάποια ικανοποίηση μέσα στο ζόφο της ανεργίας και της άγριας λιτότητας.