Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Ωράριο καταστημάτων στις γιορτές


Ο Δεκέμβρης του 44, η διπλή ελληνική επανάσταση 1942-1949 και τα διλλήματα στην ιστορία


Αλέκος Αναγνωστάκης
Υπάρχουν δυο βασικοί πολιτισμοί, ενωμένοι και αντίθετοι, μέσα στο γενικό κοινωνικό πολιτισμό, μέσα στον ανεμοστρόβιλο της εκμετάλλευσης της φύσης και της μάχης με την ανθρώπινη εκμετάλλευση. Δυο πολισμοί μέσα στο συνολικό αποτέλεσμα της ιστορίας, που έχει άπειρους δημιουργούς, ηγεμόνες και κατακτητές, αλλά κανέναν τελικό αποκλειστικό ιδιοκτήτη.
Το ενδιαφέρον για την ιστορία  έχει να κάνει κυρίως με αυτά που έρχονται.  Έχει δηλαδή να κάνει με την αχαλίνωτη καπιταλιστική  βαρβαρότητα, την εύθραυστη και αντιφατική ριζοσπαστικότητα, την κρισιμότητα ενός ιδιαίτερα  μετά την κρίση ρευστού κόσμου που σημαδεύεται  από την  εκτίναξη όλων των βασικών του αντιθέσεων. Η ίδια η τάση αναζήτησης, επανεκτίμησης και επανάκτησης της ιστορίας είναι μια αντικειμενική ανάγκη, που είτε θα καλυφθεί τελικά από την ηγεμονία της αντιδραστικής  ιστορικής αναθεώρησης με τις διάφορες παραλλαγές της, είτε θα σφραγισθεί από το εγχείρημα ενός νέου εργατικού πολιτισμού της  κομμουνιστικής επανίδρυσης.

Σε χίλια κομμάτια σπάει το ΠΑΣΟΚ. Νέο κόμμα ετοιμάζουν παλιά στελέχη της νεολαίας ΠΑΣΟΚ



Σε χίλια κομμάτια σπάει το ΠΑΣΟΚ. Μετά τη ΡΙΚΣΣΥ του Ανδρέα Λοβέρδου ,τη Δυναμική Ελλάδα του Ηλία Μόσιαλου καθώς και κινήσεις όπως η Π80,Μπροστά Σήμερα, που συγκροτήθηκαν και στελεχώνονται σε μεγάλο βαθμό από πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ, νέο κόμμα ετοιμάζουν και οι παλιοί νεολαίοι του ΠΑΣΟΚ. Πολλά από τα στελέχη της νεολαίας ΠΑΣΟΚ των εποχών Τόνιας Αντωνίου (τέλη 80,ως αρχές 2000) μαζεύτηκαν στο ξενοδοχείο Stanley χθες Κυριακή κι αντάλλαξαν απόψεις ,έχοντας ως στόχο να συσπειρώσουν όσους περισσότερους από τους παλιούς συναγωνιστές τους ανά την Ελλάδα μπορούν και να κινηθούν εκτός ΠΑΣΟΚ ,δημιουργώντας ένα νέο κόμμα που το τοποθετούν στο χώρο της πατριωτικής σοσιαλιστικής αριστεράς.

Ενημέρωση από τη Χρυσή Αυγή


Φορολογικό που τσακίζει τον λαό και την εθνική οικονομία

Η πολιτική της υπερφορολόγησης των χαμηλόμισθων με μηδενική παραγωγή και ανάπτυξη οδηγεί κατευθείαν στο χάος. Αυτός είναι ο σκοπός των τοκογλύφων πιστωτών μας με στόχο την τελική αφαίμαξη του εθνικού μας πλούτου. Αυτό τον σκοπό εξυπηρετεί και το νέο θλιβερό φορολογικό νομοσχέδιο της συγκυβέρνησης.

Σαμαράς: “Μοιράζουμε τα χρήματα σε τραπεζίτες και μεγαλοεργολάβους”

Το ζήτημα είναι η Ελλάδα να επιστρέψει στην πρωτογενή της παραγωγή και όχι να μοιραστούν και πάλι δισεκατομμύρια σε τραπεζίτες και σε μεγαλοεργολάβους, που απασχολούν σχεδόν αποκλειστικά λαθρομετανάστες. Να επιδοτηθεί ο πρωτογενής τομέας με στόχο να ξαναγίνουμε αυτάρκεις στα βασικά είδη διαβίωσης του ελληνικού λαού.

‘’Λαγός την φτέρη έσειε κακό της κεφαλής του’’


ΑΡΘΡΟ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΤΖΑ


Το μυστικό της επιτυχίας της πανελλαδικής συνδιάσκεψης έχει να κάνει με την κίνηση του Προέδρου μας Αλέξη Τσίπρα να μην κάνει χρήση της απευθείας, αριστίνδην εκλογής του στη νέα Κεντρική Επιτροπή, αλλά να θέσει υποψηφιότητα εκλογής και να κριθεί ως ίσος προς ίσους με όλους τους άλλους συντρόφους. Ακριβώς αυτή η κίνηση είναι που εξασφάλισε την επιτυχία της συνδιάσκεψης γιατί πέρασε μηνύματα ισονομίας, δημοκρατίας, ανακλητότητας,  ενότητας αλλά και αποφασιστικότητας να αλλάξουμε, να πάμε μπροστά στηριζόμενοι στη βούληση των πολλών.

Μην καρτεράτε να λυγίσουμε!


Ηλίας Σμήλιος
Πόση αξία έχει για τους κρατούντες η πιθανότητα να χάσουν αύριο δύο (ακόμη) άνθρωποι τη δουλειά τους, το ψωμί τους;
Αυτοί που καταδικάζουν ένα ολόκληρο λαό σε ζωή χωρίς αξιοπρέπεια, παραπέμπουν δυο δασκάλους για «αναξιοπρεπή, ανάρμοστη ή ανάξια για υπάλληλο συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας» (Νόμος 4057, άρθ. 107, παρ. 1, εδαφ. ε).Δυο δασκάλους, γιατί ο Θανάσης Αγαπητός και ο Ηλίας Σμήλιος δεν ήταν ποτέ τίποτα περισσότερο από δάσκαλοι, από εργαζόμενοι που δε συμμετείχαν με κανένα τρόπο στη νομή της εξουσίας και δεν προσποριστήκαν τίποτα (ούτε πλούτο ούτε χλιδή) απ’ όλα αυτά που οι κατέχοντες την εξουσία νέμονται…

Στην (κυβερνητική) κοιλάδα των (μνημονιακών) δακρύων


Παναγιώτης Μαυροειδής
Η αρχική σκέψη ήταν το σχόλιο αυτό να τιτλοφορηθεί διαφορετικά: ‘’Το δάκρυσμα ως ανώτατο στάδιο του αριστερού κυβερνητισμού’’. Πράγματι έχουμε πολλά δάκρυα αυτές τις μέρες για την πολύπαθη Κύπρο, μόνο που αυτή τη φορά, αυτά δεν προκαλούνται από την τουρκική κατοχή.
Δάκρυα του Χριστόφια για το μνημόνιο και της ελληνικής αριστεράς για τον Χριστόφια
Δάκρυσε ο αριστερός πρόεδρος της Κύπρου Δημήτρης Χριστόφιας, για την αναγκαστική όπως λέει αποδοχή του μνημονίου για την Κύπρο, που επέβαλε και εκεί η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δύο φορές μάλιστα. Η πρώτη ήταν στο Προεδρικό του Διάγγελμα, που θύμιζε έντονα τις δακρύβρεκτες κενολογίες του Γ. Παπανδρέου στο δικό του διάγγελμα για το Πρώτο Μνημόνιο. Η δεύτερη ήταν στον χαιρετισμό του στο συνέδριο του αριστερού συνδικάτου ΠΕΟ. Εκεί μέσα σε συγκίνηση καθησύχασε ότι ‘’έγνοια και προτεραιότητά του ήταν πάντα το καλό των εργαζομένων και των απλών ανθρώπων ’’διαβεβαιώνοντας ότι «για αυτές τις αξίες θα συνεχίσω να αγωνίζομαι μαζί σας μέχρι την τελευταία μου πνοή». Το μνημόνιο μνημόνιο και οι αξίες αξίες. Δε μασάμε…