Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

ΜΕΤΡΟ: Όταν τραγουδάνε οι δρόμοι, υπάρχει ελπίδα


Παναγιώτης Μαυροειδής
Ο πρωθυπουργός βγήκε μέσα στη βροχή για  να ανακοινώσει την επίταξη των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ. Δεν είναι και απλό πράγμα. O πολύς κύριος Σαμαράς ούτε που πάτησε στο ‘’ναό της δημοκρατίας’’, στη Βουλή, όταν γινόταν συζήτηση για τη λίστα Λαγκάρντ. Άφησε τότε ένα θλιβερό Βενιζέλο να βγάλει τα μάτια του. Αλλά τώρα ο εχθρός λαός είναι προ των πυλών και είναι πιο επικίνδυνος φαίνεται από τους κοινοβουλευτικούς διαξιφισμούς που λύνουν τις διαφορές με χαρτάκια σε κάλπες.
Είχε προηγηθεί ο Υπουργός Μεταφορών για να υπερηφανευτεί ότι αυτός  πρότεινε την επιστράτευση. Και αυτό έχει τη σημασία του. Τόσες και τόσες φορές, οι υπουργοί ούτε που πατάνε στη Βουλή, για να απαντήσουν σε επερωτήσεις βουλευτών που τους αφορούν άμεσα. Και αποκρίνονται στους ελαχιστότατους παρόντες, οι ορντινάτσες τους και οι τοίχοι. Αλλά τώρα, το θέμα ήταν σοβαρό, τα ερωτήματα τα έθεταν εργάτες με συλλογικό τρόπο.  Έπρεπε λοιπόν ο εθνικός ήρωας που κατάφερε να χαρίσει την Ολυμπιακή στο Βγενόπουλο, να βγει στο κυνήγι της κατουρημένης ποδιάς.

ΓΙΑΤΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΤΕΛΕΙ ΥΠΟ ΔΙΑΛΥΤΙΚΗ ΣΥΓΧΥΣΗ ;


Άρθρο του Αλέξανδρου Κασίδη *

Ο ΣΥΡΙΖΑ για όσους το λησμονούν δεν είναι ένα κόμμα απλά πολυσυλλεκτικό αλλά αποτελούμενο από πολλές συνιστώσες. Άλλες εξ’ αυτών είναι αστικές και άλλες κατά της αστικής κουλτούρας. Άλλες είναι ευρωπαϊστικές, άλλες ευρώ-σκεπτικιστικές και άλλες αμιγώς αντί-ευρωπαϊκές. Ο πλουραλισμός σε μια παράταξη που φιλοδοξεί να ασκήσει διακυβέρνηση είναι αναμφίβολα πολιτικό ευτύχημα.
Αλλά η αυτό-ακυρωτική πολυφωνία που παραπέμπει σε έλλειψη πολιτικών σταθερών είναι σκέτη κατάρα όχι μόνο γιατί έτσι υπονομεύεται εκ των έσω η προοπτική κυβερνησιμότητας αλλά και γιατί καθίσταται αδύνατη η διατύπωση αξιόπιστου εναλλακτικού πολιτικού προγράμματος.

H “οικονομική διακυβέρνηση” της ΕΕ στην πράξη (Μέρος ΙΙ)


Γιώργος Βασσάλος
Στις 20 Δεκεμβρίου 2012, δημοσιεύσαμε το άρθρο “Η επίθεση εργοδοσίας και Κομισιόν στα εργατικά δικαιώματα σε όλη την Ευρώπη - Η οικονομική διακυβέρνηση στην πράξη”. To άρθρο αυτό εξηγούσε το νέο νομοθετικό οπλοστάσιο που έχει στη διάθεση της η ΕΕ για να επιβάλει διάφορα μέτρα διάλυσης των κοινωνικών κατακτήσεων. Ανέλυε επίσης την έντονη επιρροή της πανευρωπαϊκής συνοποσμπονδίας βιομηχάνων (BusinessEurope) στα μέτρα που προτείνονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν). Στο παρόν 2ο μέρος  θα δούμε πιο λεπτομερειακά τις αλλαγές που προωθούνται μέσω της νέας οικονομικής διακυβέρνησης σε ορισμένες χώρες, εκτός μνημονίων, ωστέ να κατανοήσουμε τον δομικά αντεργατικό ρόλο που παίζει η ΕΕ.
Υπενθυμίζουμε τους τρεις άξονες πάνω στους οποίους κινούνται οι συστάσεις της ΕΕ προς όλα τα κράτη μέλη, οι οποίοι συμπίπτουν με τις προτεραιότητες της BusinessEurope:

Κραυγή της Σιωπής


 Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης
Είναι στιγμές που ο θυμός, σου φουσκώνει τις φλέβες στους κροτάφους ανεβάζοντάς σου την πίεση σε επικίνδυνες τιμές.
Είναι στιγμές που η οργή σου δεν μπορεί να περιοριστεί με τους απλούς κανόνες ευγενείας, αλλά χρειάζεται να επιστρατεύσεις όση λογική διαθέτεις για να μπορέσεις να την κουλαντρίσεις.
Είναι, πάλι, στιγμές που νιώθεις τόσο δυνατός ώστε να θεωρείς πως μπορείς να καταφέρεις τα πάντα ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες.
Είναι, όμως, και φορές που η θλίψη, η στενοχώρια και η απογοήτευση μαζί, έχουν διαποτίσει τόσο το κορμί και το μυαλό σου, ώστε να μην μπορείς ούτε μία λέξη να αρθρώσεις, ούτε μία βρισιά, ούτε ένα σιχτίρισμα. Το μόνο που μπορείς και το μόνο που θέλεις, είναι να κλάψεις.