Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

Όταν οι βραζιλιάνοι παίζουν αλλιώτικη μπάλα...


Παναγιώτης Μαυροειδής

Όλο παραδοξότητες ο κόσμος στην ταραγμένη εποχή μας. Για ένα παρκάκι σε κατάσταση παρακμής μέσα στο κέντρο της Ισταμπούλ, πήρε φωτιά ολάκερη η Τουρκία. Για μια αύξηση στα εισιτήρια των αστικών λεωφορείων από 7 έως 20 σεντς λαμπάδιασε η έτσι και αλλιώς θερμή Βραζιλία. Και στις δύο χώρες δεν έλειψαν συνθήματα, πανό και σλόγκαν που μνημόνευαν τους αγώνες στην Ελλάδα, το κίνημα Occupy the Wall Street και τις αραβικές εξεγέρσεις.
Άλλο οι αφορμές -καμιά φορά ακόμη και πιο ταπεινές- άλλο οι βαθύτερες και πραγματικές αιτίες.
Ο Μαρξ κάπου γράφει ότι ‘’η σημαία της έναρξης μιας επανάστασης είναι τελείως διαφορετική από τη σημαία της στιγμής όπου αυτή αναγγέλλει τη νίκη της’’.
Μα είναι να ανακατεύει κανείς επαναστατικά γεγονότα με αυθόρμητες και εν πολλοίς χωρίς συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση διαμαρτυρίες; Και όμως, αυτό είναι το υλικό των σύγχρονων εξεγέρσεων και κοινωνικών αναστατώσεων και είναι εξαιρετικά εύφλεκτο. Ακριβώς γιατί πυροδοτείται από όλους τους πόρους ολάκερων κοινωνιών σε βαθιά κρίση και από τη δυσαρέσκεια όλο και λιγότερων εύπιστων ανθρώπων.

Μ-ΕΡΤ-ικό από βλακεία και χαρά...


Διονύσης Ελευθεράτος
Ας αναλογιστούμε: Ποιες «παρακατα­θήκες» θα έμεναν αναπάντητες, εάν το «αποφασίζομεν, διατάσσομεν, κλείνομεν την ΕΡΤ και απολύομεν 2.600 αν­θρώπους» αποδεικνυόταν ένας ακόμη άνετος καθεστωτικός καλπασμός, στα λιβάδια του κοινωνικού φόβου;
Δεν έχουμε παρά να μεταφέρουμε το βα­σικό «σκεπτικό» της θανατικής καταδίκης της ΕΡΤ στο σύνολο των «υποδίκων» της Ελλά­δας των Μνημονίων: Για περισ­σότερα -και με λιγότερη χρονο­τριβή- λουκέτα σε νοσοκομεία, σχολεία ή σε δημοτικές υπηρε­σίες, δεν θα χρειαζόταν η παρα­μικρή ειδική «θεσμική» επίφα­ση. Ούτε καν προχειροφτιαγμένες «μελέτες» που θα «τεκμηρί­ωναν» διάφορες «επικαλύψεις» ή «καλύψεις αναγκών από άλ­λες, κοντινές μονάδες». Θα αρ­κούσε η «αδιαφάνεια». Θα μπο­ρούσε η κυβέρνηση π.χ. να καταργήσει νοσοκομεία, με την απλή αιτίαση -βάσιμη ή μη- για «παρατράγουδα» στις προμήθει­ες υλικού.

Ένα μικρό βήμα αλλαγής (μεταρρύθμισης), ένα τεράστιο βήμα για τη χώρα.


γράφει ο Γεώργιος Αγαλιώτης

Η σημασία του όρου ''μεταρρύθμιση'' έχει πάρει επικές-μυθικές διαστάσεις στο λεξιλόγιο όλων των πολιτικών αλλά και στο μυαλό των πολιτών της χώρας. 
Μήπως όμως ορισμένες πολύ μικρές αλλαγές στο τρόπο που λειτουργεί η πολιτεία, είναι αρκετές να δείξουν το δρόμο σε όλους;
Είναι άραγε θεμιτό και απαραίτητο, να προσπαθήσουμε να επιφέρουμε τεράστιες καινοτομίες-αλλαγές καθεστώτος σε ολόκληρους κλάδους της οικονομίας-κοινωνίας, με αποτέλεσμα πολιτικές συγκρούσεις που θα σείσουν συθέμελα το οικοδόμημα ή είναι προτιμότερο να αρχίσουμε από μικρότερου εύρους παρεμβάσεις, που τα αποτελέσματά τους θα μας οδηγήσουν αργά αλλά σταθερά στη πολυπόθητη ανάκαμψη-ανάπτυξη και οι παρενέργειές τους θα αλλάξουν την οπτική των πολιτών, ως προς την έννοια μεταρρύθμιση και τη γενικότερη αντίληψη και επικρατούσα νοοτροπία;

‘’ΤΟ ΝΕΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ’’-Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΟΛΩΝ ΜΑΣ



ου Στέλιου Φενέκου

Αποφάσισα να γράψω αυτές τις γραμμές αφού δεν αντέχω πια να βλέπω το σάπιο σύστημα να προσπαθεί να επιβιώσει εις βάρος μου, εις βάρος σας, εις βάρος των παιδιών μας.
Δημιουργήσαμε την ‘’κοινωνία αξιών’’ και βλέπουμε νέους, εργατικούς και δυναμικούς ανθρώπους να ενώνονται μαζί μας, με στόχο να δημιουργήσουμε την κρίσιμη μάζα ανατροπής. Σκοπός μας είναι να πετάξουμε από τους θώκους τους καταχραστές της εμπιστοσύνης μας, τους σφετεριστές του δημόσιου πλούτου, τους διεφθαρμένους ολιγάρχες, τους εργασιακά αναλφάβητους.
Πολλοί ήλθαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους μαζί μας.