Παναγιώτης Μαυροειδής
Όλο παραδοξότητες ο κόσμος στην ταραγμένη εποχή μας. Για ένα παρκάκι σε κατάσταση παρακμής μέσα στο κέντρο της Ισταμπούλ, πήρε φωτιά ολάκερη η Τουρκία. Για μια αύξηση στα εισιτήρια των αστικών λεωφορείων από 7 έως 20 σεντς λαμπάδιασε η έτσι και αλλιώς θερμή Βραζιλία. Και στις δύο χώρες δεν έλειψαν συνθήματα, πανό και σλόγκαν που μνημόνευαν τους αγώνες στην Ελλάδα, το κίνημα Occupy the Wall Street και τις αραβικές εξεγέρσεις.
Άλλο οι αφορμές -καμιά φορά ακόμη και πιο ταπεινές- άλλο οι βαθύτερες και πραγματικές αιτίες.
Ο Μαρξ κάπου γράφει ότι ‘’η σημαία της έναρξης μιας επανάστασης είναι τελείως διαφορετική από τη σημαία της στιγμής όπου αυτή αναγγέλλει τη νίκη της’’.
Μα είναι να ανακατεύει κανείς επαναστατικά γεγονότα με αυθόρμητες και εν πολλοίς χωρίς συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση διαμαρτυρίες; Και όμως, αυτό είναι το υλικό των σύγχρονων εξεγέρσεων και κοινωνικών αναστατώσεων και είναι εξαιρετικά εύφλεκτο. Ακριβώς γιατί πυροδοτείται από όλους τους πόρους ολάκερων κοινωνιών σε βαθιά κρίση και από τη δυσαρέσκεια όλο και λιγότερων εύπιστων ανθρώπων.