Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

Η αυταπάτη της οικονομικής ευημερίας της Χούντας

Ποια ήταν η οικονομική πραγματικότητα της Ελλάδας του 1967-1974; Ενα «οικονομικό θαύμα», όπως θριαμβολογούσαν οι ηγέτες του πραξικοπήματος; Μία κατάσταση που οδήγησε «στην άβυσσο, στο χείλος του γκρεμού», όπως έλεγαν συντηρητικοί Ελληνες οικονομολόγοι;
Η παράδοση της χώρας στο ξένο κεφάλαιο, όπως υποστήριζαν οι αναλυτές και οι πολιτικοί της Αριστεράς; Μία «άφρων, ασυντόνιστος» πολιτική, όπως σχολίαζαν πολιτικοί της Δεξιάς; 'Η «μία από τα ίδια», όπως θα έλεγε κυνικά ο σημερινός μέσος σχολιαστής; Στο κείμενο αυτό θα εξετάσουμε μερικά στατιστικά δεδομένα (σε όποιο βαθμό αποτυπώνουν την πραγματικότητα), υπενθυμίζοντας ότι ο τρόπος με τον οποίο έβλεπαν οι Ελληνες την οικονομία πριν από τριάντα χρόνια διέφερε πολύ από το σημερινό. Οράματα και ιδεολογήματα, όπως η αυτοτελής ανάπτυξη, έχουν εξοβελιστεί από άλλα οράματα και ιδεολογήματα, όπως η παγκοσμιοποίηση. Αν υπάρχει ένα κοινό σημείο ανάμεσα στη δεκαετία του 1960 και του 2000, είναι η σκληρή πραγματικότητα της οικονομίας: το εμπόριο αύξανε και αυξάνει ταχύτερα από την υλική παραγωγή και οι πιστώσεις ταχύτερα από το εμπόριο. Γύρω από την απλή αυτή κίνηση, καθείς μπορεί να διαμορφώσει όποια μυθολογία επιθυμεί.
1. Μακροοικονομικά μεγέθη

Σαν σήμερα μπήκε η Ελλάδα στο γύψο

Στις 21 Απριλίου του 1967 εκδηλώνεται στην Αθήνα στρατιωτικό πραξικόπημα, γνωστό σαν η Χούντα των Συνταγματαρχών κατά παραβίαση του τότε Συντάγματος, με αποτέλεσμα την επιβολή του δικτατορικού καθεστώτος (1967 - 1974).
Πέρασαν 7 πέτρινα χρόνια για να ξεσηκωθεί και πάλι ο λαός για να αποτινάξει από πάνω του τη δουλεία που έφεραν οι πραξικοπηματίες.